نــا گــفـــته هـا ...

 دیــــــدی  دیـــگـــر...

جوان ثروتمندی نزد عارفی رفت و از او اندرزی برای خوب زندگی کردن خواست. عارف او را به کنار پنجره برد و پرسید : چه می بینی؟ گفت: آدم هایی که می آیند و می روند و گدای کوری که در خیابان صدقه میگیرد. بعد آینه ی بزرگی را جلوی پنجره آورد و دوباره از وی پرسید: بگو حال چه می بینی ؟ گفت: خودم را می بینم. عارف گفت: ولی دیگرن را نمی بینی؟

آینه و پنجره هردو از یک ماده اولیه ساخته شده اند و آن چیزی نیست جز "شیشه"

اما در آینه لایه ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی بینی. این دو شیء را با هم مقایسه کن...

وقتی شیشه فقیر باشد، دیگران را می بیند و به آنها احساس محبت می کند. اما جیوه (یعنی ثروت) زمانی که پوشیده می شود، تنها خود را می بیند.

تو تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش را از جلوی چشمانت برداری تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوستشان داشته باشی ....